Kan je je kinderen met gerust gemoed laten vertrekken naar een gastgezin in het buitenland?

Onze dochter is een jaar gaan studeren in de Verenigde Staten. Daarvoor heeft ze drie weken door Engeland gereisd. Telkens werd ze opgevangen in een gezin dat verondersteld werd haar voedsel te verschaffen, onderdak te bieden en indien ze haar kleding niet wasten met de kleren van de rest van het gezin, moesten ze haar tenminste de mogelijkheid bieden dit zelf te doen. Om kort te zijn : haar behandelen als een lid van het gezin.

 


Engeland bleek een ontgoochelende ervaring. De gezinnen, die betaald worden voor de opvang, doen enkel het strikte minimum. Onze dochter moest een kamer delen met drie andere studenten (meisjes), de maaltijden werden apart gebruikt en ze moest zelfs van haar oren maken alvorens ze iets te eten kreeg. Op een dag kreeg ze zelfs boterhammen waar 's middags al aan geknabbeld was. Verder had ze geen enkel contact met het gezin en werd de deur van de ijskast met een slot beveiligd om diefstal te voorkomen! Het lijkt erop neer te komen dat de formule met betaalde gastgezinnen wel een oplossing kan bieden voor gezinnen in moeilijkheden om elke maand de eindjes aan elkaar te knopen, maar allerminst een oplossing is voor studenten die willen kennismaken met een vreemd land, een vreemde stad en een vreemde taal.

Het verblijf in de VS ging via een andere organisatie en de gastgezinnen worden op vrijwillige basis gerekruteerd. Na de inschrijving begon een lange periode van wachten : zal men een gastgezin voor haar vinden? De vragenlijst is vrij uitgebreid : stad of platteland, zee of bergen, gezin met kinderen of zonder,... Gesterkt door andere ervaringen in gezinnen heeft onze dochter zich niet al te veeleisend opgesteld om zoveel mogelijk deuren open te laten (éénoudergezin of niet, geen voorkeur voor een bepaalde staat,...). Uiteindelijk werd vorig jaar in juni HET gezin gevonden. We kregen een identificatiefiche. Perfect! Leve de e-mail! We namen onmiddellijk contact op, wisselden wat informatie uit en werden snel gerustgesteld: onze dochter zal in goede handen zijn.

Alles is ook goed verlopen, maar voor onze dochter vormde het feit dat het gastgezin nauwelijks "bewoog" een probleem: toerisme behoorde niet tot hun activiteiten en ze hebben zich ook niet geëngageerd om haar de Staat te laten zien. Andere buitenlandse studenten hadden "alles" reeds bezocht tijdens de eerste 3 maanden van hun verblijf en onze dochter wou ook een dergelijk regime. Een ander probleem vormde het isolement, de afgelegen plaats van de woning : zelfs voor een trip naar de stad moest ze een lift vragen aan het gastgezin, want er was geen enkele vorm van openbaar vervoer die de uithoek aandeed. Het isolement van het gastgezin vormde ook een nadeel : het gastgezin had zich nog maar pas in de stad gevestigd en de ouders hadden slechts weinig kennissen en het sociale leven van de familie beperkte zich tot de "gemeenschappelijke" activiteiten van de plaatselijke Kerkgemeenschap. Daarnaast werd onze dochter ook geconfronteerd met de jaloezie van de jongste dochter van het gezin (haar "gastzus").

Wat een geweldige ervaring daarentegen voor een jonge verlegen meid om gedurende 10 maanden in een ander land, een andere cultuur, een andere wereld nieuwe vrienden en vriendinnen (in het begin nog niet zo vlot) te maken en zich in een taalbad te storten, de gebruiken en gewoonten te leren kennen en vervolgens excursies te maken naar Californië +en Hawaï... Een levenservaring die haar ongetwijfeld steeds zal bijblijven.










 

 

Bereid om te ontvangen?

Zouden wij als ouders een goed gastgezin vormen? We moeten hier wel aan toevoegen dat in het programma waar onze dochter voor inschreef geen reciprociteit (terugwerkende kracht) verondersteld wordt bij de uitwisseling van studenten, maar het spreekt natuurlijk vanzelf dat de organisaties die studenten naar het buitenland sturen ook buitenlandse studenten in België opvangen en hiervoor gastgezinnen zoeken. Wij werden dan ook gepolst of we eventueel als gastgezin zouden willen fungeren.

Wat zijn de criteria om op vrijwillige basis een buitenlandse student te ontvangen? Dat hangt af van de betrokken organisaties. Het merendeel vraagt enkel de wil om een jongere in het eigen nest op te nemen en er voor te zorgen (voeding, integratie in het gezin, slaapgelegenheid, deelname aan de lusten en lasten van het gezinsleven). Men vraagt aan de gastgezinnen om hun normale levensstijl niet te veranderen, maar het is natuurlijk duidelijk dat de komst van een nieuw lid in de familie voor de nodige opschudding zorgt voor alle gezinsleden. Vertrekkend vanuit onze "omgekeerde" ervaring, zijn wij er ons van bewust dat onze levensstijl een buitenlandse student waarschijnlijk te weinig voldoening zal geven.
 

Nuttige Informatie

Uitwisseling van studenten : alle universiteiten hebben uitwisselingsprogramma's en zijn voortdurend op zoek naar vrijwillige gastgezinnen.

  • Erasmus en Socrates
  • Rotex
    (Rotary Exchange students; website in het Frans)
  • EF
  • WEP
  • YFU
    (Franse site)



Julia Limbourg









© Vivat.be 2020