Vrouwen willen ook seks
In zijn boek Een wereld van wellness snijdt Jeff Hoeyberghs uiteraard ook het hoofdstuk seksualiteit aan. Een fragment.
Het begint allemaal in bed, of op een andere plaats waar onze meest primaire sociale contacten uitmonden in seks, de manier waarop onze soort zich voortplant, toch een sociale activiteit bij uitstek. Seks dient niet enkel om ons voort te planten. Het is voornamelijk een bondingmechanisme. Seks leidt tot verbondenheid. De hormonen die vrijkomen tijdens de seks creëren een band tussen man en vrouw en ze kunnen de vrouw ook het gevoel geven dat de man zich voor een langere periode wil binden. Om die reden gaat seks gaat na de menopauze gewoon door, of tijdens de zwangerschap. Deze vrouwen hebben seks niet in het kader van hun voortplantingsinstinct maar wel ter bevestiging van het bescherminginstinct.
Er bestaat geen rechtstreeks verband tussen seks en voortplanting. Het aantal paringen dat gebeurt met het oog op voortplanting is altijd heel gering geweest bij de mens.
Als iedere copulatie een kind zou opleveren, zou de wereld honderdduizenden jaren geleden al overbevolkt geweest zijn. We doen het dus gewoon omdat we het graag doen en in sommige gevallen hopen we dat de vrijpartij tot zwangerschap zal leiden. We doen het zelfs zo graag dat we ons moeten inhouden om het niet altijd te doen, of toch minder vaak dan we zouden willen. Als we geen seksuele moraal zouden kennen, zouden mannen elkaar onvermijdelijk het hoofd inslaan, ook vandaag nog, om toch maar de beste vrouwtjes aan hun degen te kunnen rijgen. De vrouw die al te enthousiast het bed zou in wippen, zou een gelijkaardig lot te wachten staan, in oude kluchten de deegrol van de bazin des huizes.
Misschien kunnen we die seksuele moraal beter seksuele hypocrisie noemen. Als we echt zin hebben, doen we het toch, desnoods stiekem. Vrouwen even goed als mannen, alleen zijn vrouwen er nog hypocrieter over. De Amerikaanse bioloog Frans De Waal omschrijft het fenomeen in De aap in ons. In enquêtes wordt het seksleven van vrouwen schromelijk onderschat: niemand vertelt graag de waarheid, met name vrouwen niet. Dat weten we omdat er wel een manier is om vrouwen te laten praten. Als je studenten aansluit op een nepleugendetector, geven jonge vrouwen bijna twee keer zoveel seksuele partners op als vrouwen die dergelijke druk niet voelen. In feite geven ze net zoveel partners op als hun mannelijke tegenhangers. Dus mannen en vrouwen lijken misschien wel veel meer op elkaar dan seksenquêtes ons hebben doen geloven."
We zijn wat dat betreft niet alleen op de wereld. De wijfjes van de chimpansees gaan s nachts, als ze vruchtbaar zijn, stiekem een wip maken bij de buurman. Dat wordt sociaal niet aanvaard maar het gebeurt wel. Duiven worden gezien als eeuwig trouwe, monogame partners, maar als je de cijfers bekijkt, blijken vijftien op de honderd jongen van een ander mannetje te komen. Klinkt herkenbaar? Ook bij mensenkinderen ligt het aantal koekoeksjongen volgens recent onderzoek een stuk hoger dan altijd verondersteld werd; volgens ruwe schattingen gaat het in grote lagen van de bevolking om niet minder dan tien procent.
Uit: Een wereld van wellness (Jeff Hoeyberghs) - Uitgeverij Houtekiet