Blond of bruin?
Waarom vallen mannen steeds weer op hetzelfde type vrouw? Rod Stewart kiest steevast voor blonde pin-ups met lange benen, Boris Becker heeft een resem aan mulattinnen versleten en Johnny Depp gaat voor de alternatieve rock chic.
Het blonde raskenmerk is waarschijnlijk vrij laat in de menselijke evolutie aan onze diersoort toegevoegd. Men gaat ervan uit dat de mens is ontstaan in Afrika, dat toen nog een groene savanne was. Donker pigment beschermde de naakt geworden aap tegen de zon, lang voodat hij de kledij had uitgevonden. Blanken overleefden pas nadat ze naar de noordelijke wererelddelen uitgeweken waren. Met de lange donkere winters aldaar en de dichte bewolking, bleek het verlies van pigment een voordeel te zijn geworden. Niet alleen konden blanken er - ondanks het weinige zonlicht toch nog voldoende vitamine D aanmaken. Bovendien waren ze, in combinatie met de fijnere sluike harstructuur ook meer luisbestendig. Niet onbelangrijk, als je het grootste deel van je leven samengepakt met soortgenoten in een hol, hut of iglo moet doorbrengen.
Esthetische selectie
Maar misschien was het esthetische voordeel van de blondjes wel de belangrijkste troef voor het blonde raskenmerk. Ze wisten immers de beste mannetjes aan te trekken voor de voortplanting. En zo werden ze door de menselijke natuur zelf esthetisch geselecteerd. Hoewel blonde vrouwen snellere huidveroudering vertonen, is dit effect pas na de menopauze belangrijk en voor de voortplanting en natuurlijke selctie dus geen nadeel.
Kleur gaat dieper dan de huid
Blondines hebben tal van voordelen tegenover hun donkere soortgenoten. Ze hebben meer en fijnere haren, over gans hun lichaam. Door hun blondheid valt de lichaamsbeharing veel minder op. Daardoor zien ze er minder mannelijk uit en zijn ze dus aantrekkelijker voor het andere geslacht. We weten inmiddels dat eigenschappen van vrouwen die een man aan een andere man doet denken regelrechte afknappers zijn. Snorren, behaarde armen en benen, tepel- en buikhaar: de blondjes hebben het wel, alleen het valt veel minder op.
Dat maakt dat blondjes ongestraft meer mannelijke horomen kunnen aanmaken. Ze kunnen met die hormonen meer spieren maken met minder vet eroverheen. Atletisch gesproken gaan ze erop vooruit, ze bewegen eleganter en vertonen minder cellulitis. Voor die hogere hormonale lading hoeven ze niet - zoals de donkere vrouwen - de prijs te betalen van toegenomen zwarte beharing. En dat atletische, langergebeende, jonge modelletje doet het nu eenmaal erg goed op de paarmarkt, zo is gebleken.
Verschillen tussen de lakens
Er zijn redelijke aanwijzingen dat donkerharige vrouwen een hoger libido hebben, vaker masturberen en dat ze minder vaak anorgasmie - ofte climaxloze sexualiteit - vertonen. Blondines hebben een wat koelere reputatie. De roodharigen zijn dan weer het heetst van al. (Foto: Meg Ryan faket een orgasme)
Waar mannen voor gaan
Doordat blondines genetisch beter voorbestemd zijn om lichamelijke jeugdigheid en strakke contouren te blijven uitstralen, worden ze door mannen vaak als kwetsbaar aanzien in vergelijking met de meer potige donkere types die hen al snel aan hun dominante moeder doen denken. Vandaar dat maîtresses vaker blonder zijn dan de moeders aan de haard. Niets is zo effectief op de paarmarkt als het wakker maken van het mannelijke bescherminstinct. Benader de man die het gemaakt heeft met de kaart der kwetsbaarheid. Giecheltjes, hakjes en gilletjes... hoe karikaturaal dan ook, ze hebben hun effect op de paarmarkt onomstotelijk bewezen door de eeuwen heen.
Succesvolle mannen hebben de wijfjes min of meer voor het uitkiezen. Ze gebruiken ze vaak gewoon als statussymbool. Om te koop te lopen hun laatste veroveringen zijn enkel de visuele kenmerken van belang. En hierover is er een duidelijke biogrammatische consensus: jong, atletisch, elegant, lang fijn haar en.... blond!
Gelijkenisherkenning
Als algemeen principe kan je stellen dat je op een partner valt die voldoende op je lijkt, ook uiterlijk. Bij Johnny Depp en Rod Stewart is dat onmiskenbaar het geval: hun partners zouden rasfokkers tot 'dezelfde bloedlijn' rekenen.
Het tegenovergestelde gebeurt ook wel eens. Bewust of onbewust willen mensen in hun parnerkeuze genetische zwakheden compenseren. Denk aan de lijvige dame met dat onooglijk kleine mannetje, of de zwijgzame intoverte partner met het grootste lawaai van de dorp. Zo probeert Boris Becker zijn extreme blondheid te compensern met partners die duidelijk wel tegen de zon in Florida kunnen.
Hoe ouder, hoe minder kieskeurig
Voor sommige mannen doet type er eigenlijk weinig toe. Neem nu Jack Nicholson, de ouwe geilaard bij uitstek van Hollywood. Hij heeft niet alleen de reputatie al wat jong is en beweegt te pakken. In zijn album van exen vind je een bont allegaatje aan types en huidtinten. De meesten van hen hebben zich dan ook overijverig laten ...... blonderen!
Mijn persoonlijke voorkeur
Zelf ga ik voor vuur, passie en constructief optimisme. Een frisse, jeugdige, energie en een dikke snuif extravagantie overheen houden me lekker wakker. Ik laat me er wat graag door besmetten.
Daarentegen wordt ik erg geeuwerig van die slapgedieete perfectiepoppetjes zonder tekst. Onder hun parfum ruiken ze me namelijk wat muf. En een haarverf die niet in de huid-en oogkleur opgaat doet me teveel aan zondagschilders denken.
Elke vogel heeft zo zijn eigen biotoop, en dat is waarin ik ze het liefst bestudeer. De veerkleur zelf doet er dan eigenlijk niet toe. Net zoals friet met mayonaise mij minder smaakt aan de Costa del Sol, zo vind ik de in de tropische zon roodaangelopen blondines wat misplaatst. Terwijl mullatjes in Zweden al snel vaal en triest gaan ogen.
Mijn ene grootmoeder had een koolzwarte blik. De andere had dan weer van die azuurblauwe verdrinkers. Misschien is het wel daarom dat ik als een zeldzame passepartout ben uitgedraaid die - in elk geval 's nachts - niet echt naar menselijk uiterlijk kijkt. De overdosis ervan die ik overdag te verwerken krijg zit daar wellicht voor iets tussen. (Jeff Hoeyberghs)