De dood aan zee
In Koksijde worden onder het thema ‘De Ultieme Afspraak’ het hele jaar door tentoonstellingen en evenementen georganiseerd.
De nieuwe naam van het
Het Abdijmuseum Ten Duinen 1138 omvat twee grote verhalen. Het hoofdverhaal is de geschiedenis van de plaatselijke cisterciënzer abdij Onze-Lieve-Vrouw Ten Duinen en het dagelijkse leven binnen een middeleeuwse abdij. Als extraatje wordt op de tweede verdieping, aan de hand van de zilvercollectie Maldague de la Héry, de functie en productie van religieus zilver van gotiek tot vandaag geduid.
In de nieuwe tentoonstellingszaal loopt momenteel de tentoonstelling 'Dansen met de dood', geïnspireerd door de beruchte danse macabre.
Frans Masereel toont de dood als een vernietigende oorlogsbom. Walter Draesner verheft knipschaarsilhouetten tot kunst in Der Tod und die Kinder. Suck I is een röntgenfoto van Wim Delvoye, die opmerkt hoe de medische iconografie van de 21ste even sterk en autoritair is als religieuze iconografie (in het bijzonder de glasramen) uit de middeleeuwen. Hoewel de afgebeelde skeletten toen alleszins nog geen blowjob gaven.
Maar ze waren wel veel nadrukkelijker aanwezig in de kunst, allicht omdat ook de dood zelf in die dagen nog overal om de hoek loerde. Het is geen toeval dat de zogenaamde macabere kunst, afbeeldingen van doodshoofden, geraamtes en knoken, een eerste lugubere hoogbloei kende in de 14de eeuw, toen Europa werd geteisterd door de pest. Ook de religieuze obsessie met de dood, zeker in de van christelijk schuldbesef doordrongen middeleeuwse maatschappij, heeft monniken en kunstenaars ertoe aangezet om de ultieme afspraak te verzinnebeelden.Hans Holbein de Jongere, Heinrich Aldegrever en ‘moderne’ kunstenaars Pierre Alechinsky, Félicien Rops, Louis Jou, Paul Delvaux, en natuurlijk James Ensor.
De Ultieme Afspraak – Ars Moriendi 2008 Koksijde
Tentoonstelling ‘Dansen met de dood’ in
Later ook nog concerten, Halloweenspektakel en verschillende tentoonstellingen.