Timesharing: één grote zwendel?

Als u van plan bent op reis te gaan naar een regio aan de Middellandse Zee, zal u hoogstwaarschijnlijk meer dan ééns worden gezegd op te passen voor timesharing. Ter plekke wordt u steevast lastiggevallen door verkopers die u een "gedeeld gebruik" van een woning willen aansmeren. Is  timesharing nu een zwendel, of is het een nieuwe en interessante vakantieformule?

---

Timesharing is eigenlijk het kopen van een gedeelte van het gebruiksrecht van een gemeubelde woning gedurende een tamelijk lange periode (20 jaar bijvoorbeeld). Je mag er dan jaarlijks gedurende één of twee weken je vakantie doorbrengen. Het verkoopssysteem draait vlotjes: van zodra u landt op de Canarische Eilanden, in de Algarve of op de Balearen, wordt u benaderd door sympathiek uitziende jongelui die u trakteren op een gratis deelname aan een wedstrijd. U wint een mooie prijs (een fles champagne bijvoorbeeld) die u mag afhalen in een nabijgelegen vakantieresidentie. Eenmaal daar krijgt u een stevig verkoopspraatje en wordt u gepusht om via timesharing een studio of appartement te kopen. Hun verpletterend argument: " Hoeveel geeft u uit aan een vakantie? (…) Wel, voor de prijs van enkele jaarlijkse vakanties bieden we u een levenslange vakantieformule aan. Daarbij komt, dat u de periode kan wisselen voor een andere, of uw vakantieplek kunt inruilen tegen een andere eender waar ter wereld."

Een timesharing-verkoper kan soms wel een volledige dag doorbrengen met een potentiële koper. Diner inbegrepen. Ze noemen het niet voor niets 'agressieve verkoopstechnieken'. De verkoper geeft de koper de indruk dat het om een buitenkans gaat. Maar hij moet wel dezelfde dag nog beslissen. Er is dus geen tijd om het voorstel thuis even rustig onder de loep te nemen.

Zo’n verkoper kan u eender wat wijsmaken: hij wordt betaald op commissie en verdwijnt na de verkoop met de noorderzon. Alleen de getekende documenten zijn van enigerlei waarde.

Goede of slechte formule?

Marianne heeft enkele jaren geleden een 'periode' gekocht in een residentie op Madeira. Achteraf bekeken is ze niet geheel ontevreden, niettemin heeft ze haar bemerkingen:

• De vergelijking tussen een gewone vakantie en een vakantie met timesharing gaat niet helemaal op: je vergelijkt een hotelformule waarbij de vlucht is inbegrepen met een verblijf in een appartement, waarbij geen enkele kost inbegrepen is. 
• Ook de onderhoudskosten zijn niet inbegrepen. De verkoper doet tijdens de onderhandelingen zijn best, om over die onderhoudskosten met geen woord te reppen.
• De 'eigenaar'  van een timesharing-periode mag inderdaad, zoals hem werd beloofd, deelnemen aan een internationale beurs waar de vakantieplek  kan worden ingeruild voor een andere, in een ander land. Maar om aan die beurs te mogen deelnemen moet je een jaarlijks bedrag storten, en aan elke ruil zijn ook nog eens kosten verbonden.  Daar komt bij, dat niet elk verblijf evenveel waard is. Via een puntensysteem dat zich baseert op de staat van het gebouw, het aantal kamers, enzovoort wordt aan elke residentie een waarde toegekend. Er zijn periodes dat er gewoonweg geen enkele residentie te vinden is met de waarde van de uwe.
• In tegenstelling tot wat de verkoper beweert, kan men de periodes of de punten niet opsparen over een langere termijn om er zo aan het einde een lange exotische vakantie aan over te houden. In realiteit moeten de vakanties opgenomen worden binnen een begrensde periode.
• Speculeren met timesharing is onzin.  De kans dat je verlies maakt, is reëel.

Een pak nadelen dus, maar Marianne geeft wel toe dat dat ze dankzij het systeem heeft kunnen genieten van studio’s en appartementen van een hoger niveau dan ze gewend was op haar hotelvakanties. Hoewel ze nu is teruggekeerd naar haar 'eigen' residentie op Madeira, heeft ze via deze formule vakanties doorgebracht op de Canarische Eilanden, in Griekenland, in Frankrijk (Haute-Savoie en Languedoc-Roussillon) en in de Algarve.

En de wet?

De ervaringen van Marianne zijn veeleer positief. Gelukkig maar voor haar, want hoe kan ze zich tot justitie wenden bij een geschil? De koop is gesloten op een Portugees eiland, de ene partij is Belgisch en de andere partij zetelt op het eiland Man…

Veel Belgen zijn zelfs op eigen bodem bedrogen. Ze werden uitgenodigd op een soort massaverkoop; de bedoeling was duidelijk dat ze er niet zonder getekend contract zouden buitengaan. Niet zelden bestond de aangekochte residentie achteraf uitsluitend op papier, of was de omgeving verre van idyllisch in tegenstelling tot wat er werd voorgespiegeld.

De Belgische wetgever heeft orde op zaken gesteld. Timesharing wordt voortaan geregeld in een wetsartikel dd. 11 april 1999 (aangepast door de wet van 19 januari 2001 en door de programmawet van 24 december 2002). Deze wet gaat over de verwerving van een gedeeltelijk gebruiksrecht op woningen. De kandidaat-koper wordt er juridisch door beschermd. Het ministerie van Economische Zaken voert controles uit op de naleving ervan.

De Belgische wet voorziet dat er informatie moet worden verschaft vooraleer het contract wordt getekend. Ook  inhoud en vormgeving van het contract worden wettelijk vastgelegd. Tenslotte krijgt de koper het wettelijk recht om per aangetekende brief, zonder reden,  van zijn aankoop en de eventueel daarmee samengaande kredietformule  af te zien, en dit zonder bijkomende kosten. Hij krijgt een bedenktijd van 15 werkdagen.

Deze wet is van toepassing voor:

• iedere verkrijger van een recht op een onroerend goed gelegen in België;
• iedere verkrijger van een recht op een onroerend goed dat in een andere lidstaat van de Europese Unie is gelegen bij ontstentenis van een wetgeving in die Staat;
• iedere verkrijger van een recht op een onroerend goed dat noch in België noch in een andere lidstaat van de Europese Unie is gelegen, en die in België woont op het moment waarop de overeenkomst wordt afgesloten:

o indien de overeenkomst in België werd afgesloten.
o indien de overeenkomst buiten België werd afgesloten ingevolge leurhandel van een verkoper in België of ingevolge een reis- of verblijfsvoorstel van een verkoper om de koper ertoe aan te zetten een overeenkomst te ondertekenen.

Besluit

Het is niet omdat u uit België komt, dat u per se wordt lastiggevallen in het buitenland. De jonge verkopers spreken alleen toeristen aan die hun taal spreken. In de Algarve hebben ze het voornamelijk op Britten en Ieren gemunt. Een goede tip:  hou altijd een Belgische of een Franse krant onder de arm, en u wordt met rust gelaten! Als u toch aangeklampt wordt door een verkoper van timesharing, neem dan vooral uw tijd en weiger om dezelfde dag nog iets te ondertekenen. Lees de Belgische wetgeving inzake timesharing erop na en aarzel niet om ze te gebruiken bij uw onderhandelingen. Als het nodig is, laat dan de voorwaarden in het contract aanpassen conform de wetgeving. En als de verkoper dit weigert te doen, maakt u zich uit de voeten.

Uw ervaringen

Heeft u goede of slechte ervaringen met time-sharing, laat het ons dan weten….