Het Zesde en het Zevende Werk van Hercules
In de buurt van de stad Stymphalos zwermde een enorme vlucht agressieve vogels rond, even groot als de ibis maar lang niet zo vreedzaam. Ze zouden zelfs mensenvlees gegeten hebben. Alfred Hitchcock gaf niet thuis dus moest Hercules nog maar eens uit zijn schulp komen. Op de foto: Lou 'The Hulk' Ferrigno als Hercules.
Het Zesde Werk: De Vogels van Stymphalos
Van Athena kreeg Hercules een paar krotala, een soort luidruchtige castagnetten, gemaakt door de god van de smeedkunst, Hephaistos. Hercules joeg de vogels uit de bomen en schoot ze vervolgens neer met pijl en boog.
Stymphalos lag in het hartje van Arcadië, in de buurt van Nemea. Been there, seen that. Het zesde werk slaan we over.
Het Zevende Werk: Als de Stier van Kreta de marathon loopt
Feit is dat koning Minos in de oertijd, lang voor de hoogdagen van de Griekse beschaving, wel degelijk geregeerd heeft over een groot en machtig rijk. In ruil voor zijn macht had hij de zeegod Poseidon beloofd dat hij eender welk dier dat de god hem toezond zou offeren. Poseidon stuurde een stier maar die vond Minos zo mooi dat hij een andere stier offerde. Uit wraak stuurde Poseidon zijn stier op rooftocht door heel Kreta en deed hem zelfs in bed (?) belanden met Pasiphae, Minos vrouw. De vrucht van die bestialiteit was de roemruchte Minotaurus, half stier, half man, die door Minos werd opgesloten in het labyrint van Knossos.
Maar het was de stier die Hercules moest bevechten en overwinnen. Wat hij ook deed natuurlijk, waarna hij het dier naar koning Eurystheus bracht. Die liet de stier weer vrij maar gelukkig was er nog de Atheense held Theseus, die later ook de Minotaurus zou verslaan. Hij doodde de stier in de buurt van Marathon. (Illustratie uit de film van Walt Disney)
Marathon! De plaats waar de Grieken in 490 voor Christus hun eigen Guldensporenslag beleefden. Hoe mooi en invloedrijk de Griekse beschaving ook geweest is, in het oosten had zich een nog veel groter en machtiger rijk ontwikkeld, Perzië. Daar werd Hellas beschouwd als een lastige vlieg in een uithoek van het land. Maar in Marathon werd het Perzische invasieleger, 30.000 man sterk, door 10.000 dappere Atheners een halt toegeroepen en op de vlucht gejaagd. Volgens de legende zou een zekere Philippides of Phidipiddes het heuglijke nieuws gaan melden zijn in Athene, 40 kilometer van Marathon. Wees blij! We hebben gewonnen! Waarna hij van uitputting dood zou neergevallen zijn.
Het is een verhaal dat pas zeshonderd jaar later voor het eerst verteld zou worden. De Griekse geschiedschrijver Herodotos zat waarschijnlijk dichter bij de waarheid toen hij stelde dat Philippides naar Sparta werd gezonden voor hulp, bijna 250 kilometer ver, een afstand die hij aflegde in minder dan twee dagen.
Een medewerker van baron Pierre de Coubertin, de vader van de moderne Olympische Spelen, stelde in 1895 voor om de legendarische loop van Philippides te recreëren als Olympisch nummer. Niet het al te lange traject naar Sparta maar de 40 km naar Athene. (De huidige afstand van 42 km werd pas ingevoerd op de Spelen van Londen, in 1908). De eerste Olympische marathon werd gelopen op 10 april 1896. Meer dan 100.000 toeschouwers woonden de aankomst bij, in het toen gloednieuwe Olympische stadion. Waar de marathon ook in 2004 weer gearriveerd is.
Wij dus naar Marathonas, zoals het dorpje tegenwoordig heet. Hoewel we gewaarschuwd zijn: in onze toeristische gids heet het dat er niets te zien is, behalve een heuveltje. Onder die tumulus liggen de 192 Atheense soldaten begraven die hier gesneuveld zijn. Voor de juiste openingsuren van de vlakte moet je bellen. Vandaag is het terrein gesloten maar daar zijn we niet rouwig om. Er is in Marathon daadwerkelijk niets te doen.