Duivenoverlast

Vergassing: dat is het lot dat het gros van de gevangen genomen wilde duiven vandaag te wachten staat. Een dure, dieronvriendelijke methode om het probleem van de duivenoverlast, ook al wordt de holocaust netjes georganiseerd door de Koninklijke Belgische Duivenbond.


In de Zwitserse stad Basel is een waardig en veel goedkoper alternatief ontwikkeld voor de vergassing van duiven. De stad had al àlles geprobeerd om de duiven weg te krijgen. Tussen 1961 en 1985 zijn er ongeveer 100.000 duiven afgemaakt, in de jaren ’70 werd een voederverbod ingesteld en in 1980 kregen enkele duizenden vrouwelijke duiven de pil toegediend. Allemaal vergeefse moeite. De duivenbevolking bleef min of meer stabiel, en dus ook de gigantische hoeveelheden duivenpoep in de straten en op de gebouwen.

Tot de plaatselijke universiteit in 1988 de kans kreeg om een geheel nieuwe methode uit te testen, die zowel de dierenliefhebbers als de schoonmaakploegen (èn de stadskas) tevreden zou moeten stellen. Op gerichte plaatsen in Basel werden duiventillen opgesteld waar de mensen de vogels mochten komen voederen, maar dan ook enkel daar. Vooral senioren vinden dat een leuk tijdverdrijf. De duiven worden dus naar de tillen gelokt, en leggen daar ook hun eieren. Die door de overheid systematisch worden weggenomen. In vier jaar tijd wist de stad de duivenpopulatie op die manier te halveren, van 20.000 naar 10.000.

België is de bakermat van de duivensport. Omstreeks 1800 vonden er in Luik, Antwerpen en Gent al wedstrijden plaats. De Koninklijke Belgische Duivenliefhebbersbond bestaat sinds 1910 en heeft vijftien regionale afdelingen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden vrijwel alle Nederlandse duiven (1.200.000 postduiven en 48.000 sierduiven) afgemaakt, krachtens een verordening van 15 aug. 1942. In België was dit niet verplicht; daar werden de duiven alleen uit enkele provincies geëvacueerd.

Belgische Duivenbond









© Vivat.be 2020