Fans van Neil Young vergast op nieuwe cd en dvd en 4 heruitgegeven cd's
De zomer van 2003 zal voor de fans van de Canadese rocker Neil Young niet licht voorbijgaan. Eerst werden ze vergast op de heruitgave op cd van liefst vier platen van Neil Young, die niet alleen nooit eerder op cd verschenen, maar daarenboven nog nauwelijks te vinden waren. De Canadese rocker voegt hieraan nog de release van een nieuwe cd, Greendale, toe die vergezeld wordt van een bijhorende dvd met beelden die Neil Young zelf schoot!
De kenners weten al langer dat zes platen van Neil Young nooit eerder op cd verschenen. Ze werden door de fans dan ook de "Missing Six" gedoopt. Neil Young hield zelf steeds het been stijf en weigerde tot nu zijn toestemming te geven voor een heruitgave op cd, hoewel hij over de moederbanden beschikte. De mindere technische kwaliteit van deze banden zou waarschijnlijk de reden geweest zijn voor zijn koppige houding ondanks de vele smeekbeden van fans die deze platen niet in hun collectie hadden. Daarenboven heeft Neil Young steeds rondgestrooid dat hij geen hoge pet op heeft van cd's. Er werden zelfs websites geopend om Neil Young op andere gedachten te brengen. Nu werden eindelijk vier platen van deze Missing Six opnieuw bewerkt en op cd uitgebracht. Eindelijk is de meester gezwicht.
Deze plaat werd uitgebracht in 1974 en geldt als een meesterwerk in het oeuvre van de Canadese rocker Neil Young en kan gerust geplaatst worden naast andere kleppers als After the Gold Rush. De kenmerkende stijl met diepzinnige teksten en sterke melodieën is ook op deze plaat alomtegenwoordig. Een plaat vol akoestische folkblues van de bovenste plank. Het schitterende titelnummer steekt er zonder meer bovenuit, maar ook pareltjes als het akoestische "For The Turnstiles" en "Walk On" grijpen naar de keel. Ook de drie bluesnummers willen we nog aanstippen : "Revolution Blues", "Vampire Blues" en "Ambulance Blues".
American Stars 'n Bars (1978)
Deze plaat werd in 1978 uitgebracht en is in zijn geheel genomen een vrij sterk album van Neil Young. Niet alle nummers zijn evenwel even sterk en origineel. Het wereldberoemde "Like A Hurricane" is dat natuurlijk wel en alleen al omwille van deze rockklassieker hoort deze plaat thuis in de muziekcollectie van elke rechtgeaarde muziekliefhebber. Ook "Will To Love" en "Star of Betlehem" zijn doordrongen van Young's onmiskenbare talent als songschrijver.
Hawks & Doves (1980)
De eerste nummers van deze in 1980 uitgebrachte plaat van Neil Young kunnen bestempeld worden als sterke folkrocknummers met als absolute uitschieter het beladen "Little Wing". Het tweede deel van de plaat bestaat vooral uit nummers met een politieke boodschap die minder tot de verbeelding spreken. Neil Young geeft hier uiting aan zijn linkse gedachtegoed en neemt een standpunt in in het politieke debat van die periode met de strijd tussen haviken (Reagan) en duiven (o.m. Carter).
Reactor (1981)
Toen deze plaat in 1981 werd uitgebracht waren de critici niet onverdeeld positief. Nochtans kan de plaat gelden als één van de beste zuivere rockplaten van Neil Young en heeft dit album heel wat invloed uitgeoefend op latere stromingen en groepen als Pearl Jam, Soundgarden en Sonic Youth, die Neil Young op basis van deze plaat later bombardeerden tot de "godfather of grunge" (grunge is natuurlijk de muziekstroming die in Seattle ontstond begin jaren negentig). Neil Young gaat samen met begeleidingsgroep Crazy Horse stevig tekeer op "Reactor" en het gitaargeweld is zelfs van die aard dat de plaat een beetje een buitenbeentje vormt in het oeuvre van de Canadese rocker.
Neil Young gaat ook op "Greendale" er weer stevig tegenaan, muzikaal begeleid door de Crazy Horse. Eén lid van zijn vaste begeleidingsband mocht deze keer evenwel bewust niet meedoen. Gitarist Poncho Sampedro moest aan de kant toezien omdat Neil Young wilde terugvallen op het basisgeluid met één gitaar, bass en drums. De nummers zijn overwegend lang (veel songs van tien minuten). De plaat is misschien geen echte mijlpaal geworden, maar blijft toch helemaal overeind en gaat steeds beter klinken naarmate je er meer naar luistert. Toch wel een aanrader, zeker voor de fans van het genre en van Neil Young.
Paul Willems
De kenners weten al langer dat zes platen van Neil Young nooit eerder op cd verschenen. Ze werden door de fans dan ook de "Missing Six" gedoopt. Neil Young hield zelf steeds het been stijf en weigerde tot nu zijn toestemming te geven voor een heruitgave op cd, hoewel hij over de moederbanden beschikte. De mindere technische kwaliteit van deze banden zou waarschijnlijk de reden geweest zijn voor zijn koppige houding ondanks de vele smeekbeden van fans die deze platen niet in hun collectie hadden. Daarenboven heeft Neil Young steeds rondgestrooid dat hij geen hoge pet op heeft van cd's. Er werden zelfs websites geopend om Neil Young op andere gedachten te brengen. Nu werden eindelijk vier platen van deze Missing Six opnieuw bewerkt en op cd uitgebracht. Eindelijk is de meester gezwicht.
De heruitgegeven albums
On The Beach (1974)Deze plaat werd uitgebracht in 1974 en geldt als een meesterwerk in het oeuvre van de Canadese rocker Neil Young en kan gerust geplaatst worden naast andere kleppers als After the Gold Rush. De kenmerkende stijl met diepzinnige teksten en sterke melodieën is ook op deze plaat alomtegenwoordig. Een plaat vol akoestische folkblues van de bovenste plank. Het schitterende titelnummer steekt er zonder meer bovenuit, maar ook pareltjes als het akoestische "For The Turnstiles" en "Walk On" grijpen naar de keel. Ook de drie bluesnummers willen we nog aanstippen : "Revolution Blues", "Vampire Blues" en "Ambulance Blues".
American Stars 'n Bars (1978)
Deze plaat werd in 1978 uitgebracht en is in zijn geheel genomen een vrij sterk album van Neil Young. Niet alle nummers zijn evenwel even sterk en origineel. Het wereldberoemde "Like A Hurricane" is dat natuurlijk wel en alleen al omwille van deze rockklassieker hoort deze plaat thuis in de muziekcollectie van elke rechtgeaarde muziekliefhebber. Ook "Will To Love" en "Star of Betlehem" zijn doordrongen van Young's onmiskenbare talent als songschrijver.
Hawks & Doves (1980)
De eerste nummers van deze in 1980 uitgebrachte plaat van Neil Young kunnen bestempeld worden als sterke folkrocknummers met als absolute uitschieter het beladen "Little Wing". Het tweede deel van de plaat bestaat vooral uit nummers met een politieke boodschap die minder tot de verbeelding spreken. Neil Young geeft hier uiting aan zijn linkse gedachtegoed en neemt een standpunt in in het politieke debat van die periode met de strijd tussen haviken (Reagan) en duiven (o.m. Carter).
Reactor (1981)
Toen deze plaat in 1981 werd uitgebracht waren de critici niet onverdeeld positief. Nochtans kan de plaat gelden als één van de beste zuivere rockplaten van Neil Young en heeft dit album heel wat invloed uitgeoefend op latere stromingen en groepen als Pearl Jam, Soundgarden en Sonic Youth, die Neil Young op basis van deze plaat later bombardeerden tot de "godfather of grunge" (grunge is natuurlijk de muziekstroming die in Seattle ontstond begin jaren negentig). Neil Young gaat samen met begeleidingsgroep Crazy Horse stevig tekeer op "Reactor" en het gitaargeweld is zelfs van die aard dat de plaat een beetje een buitenbeentje vormt in het oeuvre van de Canadese rocker.
Het langverwachte nieuwe album "Greendale" met bijhorende dvd
Deze nieuwe plaat is opgevat als een conceptplaat met bijhorende dvd en website (www.neilyoung.com
). Neil Young vertelt een familiesaga, waarbij de songs het verhaal en de lotgevallen schetsen van drie generaties van de familie Green. Op de website kun je trouwens meer achtergrondinformatie krijgen en een kaart raadplegen. Neil Young gaat ook op "Greendale" er weer stevig tegenaan, muzikaal begeleid door de Crazy Horse. Eén lid van zijn vaste begeleidingsband mocht deze keer evenwel bewust niet meedoen. Gitarist Poncho Sampedro moest aan de kant toezien omdat Neil Young wilde terugvallen op het basisgeluid met één gitaar, bass en drums. De nummers zijn overwegend lang (veel songs van tien minuten). De plaat is misschien geen echte mijlpaal geworden, maar blijft toch helemaal overeind en gaat steeds beter klinken naarmate je er meer naar luistert. Toch wel een aanrader, zeker voor de fans van het genre en van Neil Young.
www.neilyoung.com
Paul Willems