Kinderwagens: welke kant op?

Hoe wandel je met je baby: met uitzicht op de straat of op jou? Een Britse studie toont aan dat kinderen in hun kinderwagens met uitzicht op de buitenwereld meer stress ervaren dan die die naar hun ouders kijken.


De studie werd uitgevoerd bij ongeveer 3000 baby's door een psycholoog van de Universiteit in het Schotse Dundee. En het blijkt dat de positie van de kleintjes in hun buggy’s van belang is ... .

Voor het experiment werd aan twee groepen ouders gevraagd om met hun kind in een buggy te gaan wandelen over een afstand van 1 km. In de eerste groep keken de kinderen naar hun ouders; in de tweede groep hadden de kleintjes uitzicht op straat. De resultaten? Ze waren opvallend: baby's met uitzicht op hun ouders hadden een lagere hartslag en sliepen twee keer zo vaak, teken van vertrouwen en ontspanning. In deze positie konden de ouders met hun kind dubbel zoveel spreken en glimlachen. En kinderen die naar de straatkant keken? Zij waren duidelijk minder ontspannen.

Kinderspecialisten zeggen dat kinderen onder stress angstige volwassenen worden. Ze denken dat baby's tot één jaar tijdens de wandeling best hun ouders zien. Deze visuele link blijkt heel belangrijk te zijn om de kindjes tot rust te brengen.
Er komen veel geluiden van de straatkant (motorfietsen, auto's, vrachtwagens die worden uitgeladen, toeters, blaffende honden, ...) en deze kunnen het kind onrustig maken. Als het kind naar zijn ouders kan kijken, kan het in hun ogen controleren of het bang moet zijn of niet. Maar als het enkel met de buitenwereld geconfronteerd wordt, krijgt het de antwoorden op zijn vragen niet en wordt het angstig.
Het oogcontact is ook een voordeel voor het taalonderwijs. Tijdens de eerste 18 maanden van zijn leven, probeert het kind de geluiden te begrijpen en te spreken dankzij de gezichtsuitdrukkingen. De kinderen die hun ouders zien, hebben wat dit betreft dus een aanzienlijke voorsprong.
"Een baby die veel tijd doorbrengt in zijn buggy met uitzicht op de buitenwereld heeft duidelijk minder vermogen om met z'n ouders te communiceren. Onze gegevens tonen aan dat deze positie in een wandelwagen stress veroorzaakt en het kind emotioneel verarmt", aldus Suzanne Zeedyck, psycholoog en auteur van de studie.
De conclusie van de psycholoog? De handhaving van de ouder-kindinteractie tijdens een wandeling kan chronische emotie- en taalproblemen vermijden. Het bevordert ook het zelfvertrouwen, de openheid naar anderen en de genegenheid van de toekomstige volwassene.

Tot slot is alles natuurlijk een kwestie van balans: een kind dat in het algemeen veel oogcontact heeft met zijn ouders zal niet getraumatiseerd worden als het een uurtje per dag met uitzicht op de buitenwereld wandelt. Maar voor de ouders die maar weinig tijd met hun kinderen kunnen doorbrengen, is dit wel belangrijke informatie. Zij wandelen het best met hun baby aan de veilige kant ... .

Melody De Visscher
 









© Vivat.be 2020