Gorcha Davydova: asielzoekster wordt comédienne

Na het boek nu de theaterproductie. Wie nog twijfelt aan de creativiteit en inventiviteit van de asielzoekers, moet dringend naar Gorcha Davydova gaan kijken. 9 jaar geleden weggegaan uit Kazachstan (het land van Borat), nu grappig op het podium.


Ondanks het soms trieste verhaal lagen de grappen in

het boek
voor het oprapen. Hoewel Gorcha er toen het gebeurde allerminst mee kon lachen. Een fragment.

Tolebi, Kazachstan. Oktober 1996. Twee maanden geleden ben ik verkocht aan de familie van de man met wie ik die dag in het huwelijk treedt. De mannen van mijn en zijn familie zijn tegenover elkaar gaan zitten, met de oudere vrouwen erbij. Ze hebben kennis gemaakt en zijn beginnen bieden. Mijn dochter is vijfhonderd euro waard. Ik wil er maar tweehonderd voor geven. Ik zat buiten te wachten, die onderhandelingen kunnen uren duren. Mijn broertje sloop af en toe naar binnen om de stand van zaken te weten. Ik ben uiteindelijk verkocht voor 250 euro. Ik, het lelijke eendje van het dorp, met mijn eenentwintig jaar al bijna te oud om nog te trouwen. Bij ons trouwen de meeste meisjes als ze veertien of vijftien zijn. De eerste maandstonden zijn het teken dat de zoektocht naar geschikte huwelijkskandidaat kan beginnen. Als het meisje al niet ontvoerd wordt door haar toekomstige schoonfamilie, om de onderhandelingen een beetje te laten vooruitgaan. Ik heb het zelf zien gebeuren. Komt er plots een auto aangereden, een meisjewordt naar binnen gesleurd, en weg zijn ze. Politie? Welke politie? Niemand gaat naar de politie. Dat wordt allemaal onderhands geregeld tussen de families. Eens onteerd moèt zo'n meisje wel trouwen. Zelfs als ze zich verzet, zal niemand bij haar thuiskomst geloven dat ze nog maagd is. Na  twee dagen met een man in hetzelfde huis? Onmogelijk! Als vrouw verlies je altijd.

Mijn moeder was in elk geval blij dat ik eindelijk van straat was. Bijna al mijn leeftijdgenoten hadden al kinderen. Ik moest mij schamen!

Uitgeverij Houtekiet

Website Gorcha

 

 

 









© Vivat.be 2020