Any Way The Wind Blows, regiedebuut van Tom Barman.
Tom Barman, de frontman van de Belgische rockformatie Deus, studeerde ooit film aan het Brusselse Sint-Lukas Instituut. Na de successen met Deus besloot hij zich aan zijn oude liefde te wijden en een droom te verwezenlijken. Met "Anwy Way The Wind Blows" maakt hij zijn debuut als regisseur. De film is officieel vanaf 18 juni in de zalen te
zien. Met deze vloeiende stadsfilm is er eindelijk nog eens een boeiende Vlaamse film met het potentieel om uit te groeien tot een succes.
Net als "De Kus" van Hilde van Mieghem speelt het verhaal zich af in Antwerpen. Ook de opnames vonden trouwens plaats in deze metropool. Regisseur Tom Barman is dan ook een volbloed Antwerpenaar. Acht hoofdpersonages schuimen 't Stad af, elk met hun eigen bekommernissen, dromen en drijfveren. In de hoofdrollen herken je onder meer rasacteurs als Dirk Roofthooft, Frank Vercruyssen, Natalie Broods, Eric Kloeck en Sam Lowyck. Matthias Schoenaerts, zoon van de legendarische acteur Julien Schoenaerts en de nieuwe ster in wording aan het Vlaamse filmfirmament neemt ook een opgemerkte hoofdrol voor zijn rekening. De meeste rollen schreef Tom Barman trouwens met bepaalde acteurs in het achterhoofd, die uiteindelijk ook toehapten. Ze zetten weliswaar karikaturale, maar toch voldoende uitgediepte personages neer.
Kenmerkend aan de film is dat hij gedragen wordt door een bepaalde atmosfeer of "groove", "de wereld volgens Tom Barman". De acht hoofdpersonages dromen op een broeierige vrijdag van een ander leven. Zoals in de officiële synopsis van de film staat, hangt er muziek in de lucht, speelt een frisbee een rol en zijn er verder onder meer dode paarden, politieagenten, ontmoetingen en gesprekken, dans, een virus en Andy Warhol. In de film zitten inderdaad een aantal knipogen naar deze kunstpaus (met onder meer een soort cameo in een droomsequentie). We volgen de acht hoofdpersonages, die sterk van elkaar verschillen (sterke en zwakke karakters, cynische en narcistische figuren,...). Een bizar fenomeen in de film is de Windman, die de pijn van anderen voelt, maar zijn eigen pijn niet kan helen. De film bereikt zijn climax tijdens de eindsequentie, waarin de personages samenkomen op een avondfeest. De rest van het verhaal zal je zelf in de zalen moeten ontdekken.
De film gaat vooruit als een sneltrein. Tom Barman toont zich een goede leerling en levert een filmisch zeer sterk en gevarieerd product af. De muziekscore speelt een belangrijke rol in de film. We hadden het niet anders verwacht van een muzikaal genie als Tom Barman. Alleen de muziek maakt van de film al een must. Er wordt verder beroep gedaan op allerlei cameratechnieken en -standen. De verschillende verhaallijnen lopen door elkaar en kruisen elkaar soms. Een verhaallijn wordt op een bepaald moment losgelaten om later weer opgepikt te worden. Alle verhaallijnen komen tenslotte samen aan het einde van de film : het feest bij Nathalie waar alle personages samenkomen. Hier en daar hapert er wat aan het scenario, maar over het algemeen is "Any way The Wind Blows" een verrassende en leuke film, die zeker de moeite waard is om te gaan bekijken in de één van de Vlaamse filmzalen.
Paul Willems
zien. Met deze vloeiende stadsfilm is er eindelijk nog eens een boeiende Vlaamse film met het potentieel om uit te groeien tot een succes.
Net als "De Kus" van Hilde van Mieghem speelt het verhaal zich af in Antwerpen. Ook de opnames vonden trouwens plaats in deze metropool. Regisseur Tom Barman is dan ook een volbloed Antwerpenaar. Acht hoofdpersonages schuimen 't Stad af, elk met hun eigen bekommernissen, dromen en drijfveren. In de hoofdrollen herken je onder meer rasacteurs als Dirk Roofthooft, Frank Vercruyssen, Natalie Broods, Eric Kloeck en Sam Lowyck. Matthias Schoenaerts, zoon van de legendarische acteur Julien Schoenaerts en de nieuwe ster in wording aan het Vlaamse filmfirmament neemt ook een opgemerkte hoofdrol voor zijn rekening. De meeste rollen schreef Tom Barman trouwens met bepaalde acteurs in het achterhoofd, die uiteindelijk ook toehapten. Ze zetten weliswaar karikaturale, maar toch voldoende uitgediepte personages neer.
Kenmerkend aan de film is dat hij gedragen wordt door een bepaalde atmosfeer of "groove", "de wereld volgens Tom Barman". De acht hoofdpersonages dromen op een broeierige vrijdag van een ander leven. Zoals in de officiële synopsis van de film staat, hangt er muziek in de lucht, speelt een frisbee een rol en zijn er verder onder meer dode paarden, politieagenten, ontmoetingen en gesprekken, dans, een virus en Andy Warhol. In de film zitten inderdaad een aantal knipogen naar deze kunstpaus (met onder meer een soort cameo in een droomsequentie). We volgen de acht hoofdpersonages, die sterk van elkaar verschillen (sterke en zwakke karakters, cynische en narcistische figuren,...). Een bizar fenomeen in de film is de Windman, die de pijn van anderen voelt, maar zijn eigen pijn niet kan helen. De film bereikt zijn climax tijdens de eindsequentie, waarin de personages samenkomen op een avondfeest. De rest van het verhaal zal je zelf in de zalen moeten ontdekken.
De film gaat vooruit als een sneltrein. Tom Barman toont zich een goede leerling en levert een filmisch zeer sterk en gevarieerd product af. De muziekscore speelt een belangrijke rol in de film. We hadden het niet anders verwacht van een muzikaal genie als Tom Barman. Alleen de muziek maakt van de film al een must. Er wordt verder beroep gedaan op allerlei cameratechnieken en -standen. De verschillende verhaallijnen lopen door elkaar en kruisen elkaar soms. Een verhaallijn wordt op een bepaald moment losgelaten om later weer opgepikt te worden. Alle verhaallijnen komen tenslotte samen aan het einde van de film : het feest bij Nathalie waar alle personages samenkomen. Hier en daar hapert er wat aan het scenario, maar over het algemeen is "Any way The Wind Blows" een verrassende en leuke film, die zeker de moeite waard is om te gaan bekijken in de één van de Vlaamse filmzalen.
www.anywaythewindblows.com
www.deus.be
Paul Willems