De Vlaamse Comedy Top 10
Vlaanderen telt inmiddels meer komieken dan verzuurde mensen. Wij helpen u door de niet altijd even grappige bomen het bos zien met een heuse hitlijst. En wie staat er op het podium?
1.Nigel Williams
Wat valt er te lachen?
Nigel Williams is de enige Vlaamse komiek die deftig durft doordrammen over seks, de nationale en internationale politiek en onze diepste angsten. In Terrorist, na De Penismonologen zijn tweede volwaardige theatershow, confronteert Williams het publiek met vragen en themas waarover de mensen eigenlijk liever niet zouden nadenken. Tegenover het terrorisme van Bush, Blair en Al Qaeda plaatst hij het wapen van de humor. Het is nochtans een lange lijst van vijanden die de komiek wil aanpakken: buren, asociale mensen, fietsers, automobilisten, kringlooptrutten, stadsplanners, parkeerwachters, Jehovas Getuigen, de media Nigel Williams ontpopt zichzelf tot voorganger van de Brave Burgers tegen Bullshit en wint uiteindelijk eenieders sympathie, behalve misschien die van de grootste Vlaamse partij en hun kiezers.
Eigen lof: Ik wil me niet profileren als een wereldverbeteraar maar de absurditeit van de wereld rond ons schreeuwt gewoon om een reactie. Zoals een oude Amerikaanse vriend van mij zegt: Mijn eerste president was Eisenhower, vandaag zitten we met Bush. Als dàt evolutie is, worden we binnenkort geregeerd door een plant. Als je dat niet ziet, als je dat niet probeert uit te leggen aan de mensen, ben je verkeerd bezig. Niemand moet mij gelijk geven maar we kunnen beter samen eens goed lachen dan elkaar de kop in te slaan. Stel dat God bestaat laten we het hopen! dan heeft hij ons toch de humor gegeven als wapen om te overleven, om moeilijke tijden door te komen? (De Standaard)
Cups & Awards: Humos Comedy Cup 2000
In de winkel: DVD Terrorist
Off stage: regelmatig te zien in De Rechters en Comedy Casino, beiden op Canvas.
2.Alex Agnew
Wat valt er te lachen?
Rocknroll comedy! Agnew, de Antwerpenaar in volle glorie - grote bek, een tikje arrogant en een aangeboren gevoel voor sarcasme, raast door zijn show als een dolgezapte televisie. Hij imiteert zangers (Tom Jones, Engelbert Humperdinck) en acteurs (Superman, Bruce Lee, John Wayne in het Duits), bouwvakkers, metalheads en tandartsen, God (een komiek) en The Simpsons, Filip Dewinter en de joden. Waarbij hij vooral gebruik maakt van cartooneske stemmen en geluidseffecten, zoals hij die zelf op verbluffende wijze produceert met behulp van de microfoon. Alex Agnew is vooral bij de jongere generatie uitermate populair, zoals dat goeie rocknroll betaamt.
Eigen lof: Onlangs las ik dat Tom Lanoye zich bedenkelijk uitsprak over comedy op (het literaire festival) Zuiderzinnen. Maar we hebben bewezen dat het er zeker een plaats heeft. Er stond 700 man op te kijken! Ik vind niet dat comedy minderwaardig is aan literatuur of poëzie. Wij zijn misschien geen woordkunstenaars maar als je mensen wil laten lachen, moet je toch twee complete zinnen na elkaar kunnen zeggen die iets met elkaar te maken hebben. Of net niet, en dat is dan ook weer grappig.
Als je een gedicht wil schrijven dat bij iemand een gevoel kan losmaken, moet je iets kunnen. Dat is bij ons niet anders. Ik vind het dus onzin om neer te kijken op comedy als kunstvorm. Maar ik hou ook wel van die underdogpositie. Jezelf altijd moeten bewijzen is leuk, dat houdt je scherp. Dat is beter dan een zaal binnenkomen waar iedereen alles wat je doet fantastisch vindt. En dan toch de grote held worden door de verwachtingen te overstijgen. Je kan beter Clark Kent zijn dan Superman. Iedereen kijkt op naar Superman, terwijl Clark iedereen toch maar mooi voor de gek houdt. Met een bril en een ander kapsel begot! The guy is a fucking genius! (P-Magazine 44, 2006)
Cups & Awards: Leids Cabaretfestival 2003
In de winkel: DVD Ka-Boom
Off stage: mede-uitbater van The Joker Comedy Café in Antwerpen
3. Wim Helsen
Wat valt er te lachen?
Helsen is de spirituele erfgenaam van Kamagurka. Hij verkent de grenzen van absurdisme en surrealisme en spreekt daarmee ook dezelfde mensen (en media) aan als Kama. Hoewel hij ontdekt werd in Nederland, waar hij vijf jaar geleden al een belangrijke cabaretprijs won. Veeleer cabaretier dan stand-up comedian dus, meer acteur dan komiek ook, met een volstrekt unieke stijl.
Eigen lof: Mijn humor is soms absurd, soms pijnlijk, soms poëtisch, soms vulgair, soms heel licht, soms hard en agressief, en soms is het alleen maar achterlijk doen, maar dan wel extreem. Soms is een grappig woord, als het vaak genoeg herhaald wordt. Soms. Soms. Soms. Soms. Soms. Soms. Mijn humor is nooit alleen maar kopwerk, er zit altijd ook buik en ballen bij.
Cups & Awards: Humorologie 1998 (samen met Randall Casaer als Vrolijk België), Publieksprijs Theater aan Zee 2001, Cabaretprijs Neerlands Hoop 2004
In de winkel: DVD Heden Soup!
Off stage: poëzieleraar in Man Bijt Hond, speelt straks de hoofdrol in Dirty Mind, een film van Peter Van Hees, regelmatig te gast in Comedy Casino.