De droom van Fata Morgana
Een van de meest spraakmakende televisieprogramma's op Eén de laatste jaren is Fata Morgana. Tegen de verzuring, voor het gemeenschapsgevoel, ook al wordt dat zelden met zoveel woorden gezegd.
Voor de verandering geen recensie of belerende beschowuing maar een impressie van Luc Versteylen, pater op rust en
fata
morgana
zondagavond weer eens
ongemeen geboeid en verbaasd
naar fata morgana gekeken
vooral omdat er vrienden aan meededen
de uitvinder van dat spel
moesten ze de nobelprijs voor de vrede geven
de beide bezwete sjouwers
die dat spektakel
elke week voor elkaar krijgen
al evenzeer
weldoeners van de mensheid zijn dat
zeker in deze gewelddadige tijd
een heel dorp
een ganse stad eensgezind en eenstemmig
in dezelfde bezielde bedrijvigheid
week na week bij elkaar krijgen
je moet het toch maar doen
want het kan niet anders
dan dat diezelfde mensen het tot dan toe onderling grondig oneens waren
of toch minstens onderling voor elkaar onverschillig
en dat in deze tijd van toenemend geweld
en van de daarmee gepaard gaande
verschrikking en ontzetting
daarom doet het zo’n deugd hiervan
het tegendeel te zien te krijgen :
deze blijde en feestelijke overeenstemming
tussen allerlei mensen
van verschillende strekking en godsdienst
"fata morgana" betekent eigenlijk "luchtspiegeling"
een begoocheling dus
maar is dit wekelijkse feest
geen zichtbare werkelijkheid?
niet enkel aan fata morgana merk je het
ook andere tekenen worden zichtbaar :
er is een andere tijd op til
naargelang de terreur en de misdadigheid
door enkelingen toeneemt
komt de meerderheid van mensen
beter met elkaar overeen
de massa wordt weer tot menigte
dat was het best zichtbaar
aan de londenaars toendertijd
na die twee aanslagen :
mensen die elkaar tot dan toe
als vreemden ja zelfs als vijanden voorbijliepen groeten nu elkaar,
spreken elkaar zelfs aan
ze doen dat duidelijk als doenbaar antwoord
op het ongrijpbare geweld
aan dat verre geweld kan je zelf niets doen
maar je kan wel stoppen voor een zebrapad
in je eigen stad.
iedere mensenhand bergt in zich
ofwel geweld of overeenstemming
dat merk je het best in het drukke autoverkeer bij veel woedende chauffeurs
zit of een vuist gereed
of een vinger tegen het voorhoofd
zo van : gij zijt gij niet goed zeker gij ?
om van de opgestoken middenvinger
nog maar te zwijgen
maar anderzijds zie je ook vriendelijker gebaren zoals de opgestoken open hand
om te bedanken omdat je mag oversteken
op het zebrapad
ook de vinger van je hand
kan ofwel geweld of overeenstemming uitdrukken
je hebt de verwijtende of beschuldigende vinger uitgestoken naar iemand
waar je niet van moet hebben M
maar je hebt ook de opgestoken vinger
wanneer je iemand vriendelijk te waarschuwen hebt helaba : opgelet jij.
deze vinger is niet vijandig
naar de ander uitgestoken
maar gewoon vreedzaam naar hem opgestoken
op meer en meer plaatsen en tijden
merk je dat die straatvriendelijkheid
in ons land aan het toenemen is
hoe langer hoe meer mensen zie je op straat toegeeflijker gebaren maken naar elkaar
zelfs auto’s worden vriendelijker
in plaats van woedend
naar elkaar te loeien zoals vroeger
knipogen ze zowaar knipperlichtend naar elkaar : je krijgt voorrang van mij
welk handgebaar zal het uiteindelijk
in ons halen :
de woedend-opgestoken vuist van de onverdraagzaamheid
of de open hand
van de vriendelijke verdraagzaamheid
alle politieke en godsdienstige verschillen
en zelfs tegenstellingen ten spijt ?
je kan het antwoord al te zien krijgen
bij het eerst-volgend zebrapad
of door zondag alweer je blije ogen uit te kijken naar een nieuwe fata morgana
niet als naar een begoochelende luchtspiegeling
maar als naar een tot werkelijkheid geworden
mooie droom