Marley & Me: het boek is beter
In de romantische komedie Marley & Me speelt Jennifer Aniston een brave huisvrouw met een hond. Wij raden u aan om het boek te lezen. Minder romantisch maar wel oneindig veel grappiger.
Marley is een licht misvormde, licht gestoorde rashond. Een Labrador Retriever, om precies te zijn. 'De ideale hond' volgens de kwekers, maar de ondertitel van het boek liegt er niet om: Life and love with the world's worst dog. Het waar gebeurde verhaal van John Grogan en zijn vrouw Jenny (Aniston in de film) is net zo goed een hilarisch pleidooi tégen honden als een ontroerende liefdesverklaring.
Toen John en Jenny de puppy pas gekocht hadden, galmde toevallig Bob Marley's Is this love door de luidsprekers, hun favoriete song. Vandaar de naam. Het leven van de hond loopt min of meer gelijk op met de uitbouw van het gezinnetje Grogan, huisje-boompje-beestje, en dat is meteen ook de dunne plot van het verhaal.
Geen hondenboek
“Ik heb Marley & me nooit beschouwd als een hondenboek,” zegt John Grogan. “Het is het verhaal van een familie die zich settelt, met een hond als cataclyst.” Zo heeft regisseur David Frankel (The devil wears Prada) ook de film opgevat, als een prent “over de uitdagingen van het huwelijk, dromen die opgeofferd worden, en de rollercoaster van het leven.” Hij heeft met andere woorden een alledaagse romcom gemaakt. De enige claim to fame van deze film is de prominente aanwezigheid van een hond. En van Jennifer Aniston natuurlijk, hoewel ze niet naakt gaat en een salopet draagt. Dan is de hond toch interessanter.
Marley & Me is in elk geval een boek voor 'iedereen die ooit een hond gehad, gekend of gewild heeft,' zoals de New York Times schreef. Een behoorlijke grote doelgroep dus. 3 million copies sold meldt de cover trots, en de release van de film zal de verkoop van het boek ongetwijfeld een nieuwe boost geven. Ook wij hebben tijdens het lezen luidop zitten lachen, en konden de tranen op het einde ternauwernood bedwingen. Ja, Marley gaat gewoon dood. Geen happy end (toch niet in het boek). Maar opnieuw zeer herkenbaar en vertederend. Het is een genoegen dat hondenhaters nooit zullen kennen. (KM/P-Magazine)