Etienne Davignon: Wie is de machtigste Belg van de wereld?
Etienne 'Steve' Davignon (1932) is de enige Belg die regelmatig vernoemd wordt in de grote samenzweringstheorieën die sinds de jaren ’90 wereldwijd de ronde doen, op zich al reden genoeg om hem de machtigste Belg van de wereld te noemen.
Burggraaf Davignon
Burggraaf Davignon is erevoorzitter van de beruchte Bilderberggroep, een elitair genootschap van staatshoofden en industriëlen die sinds 1954 ieder jaar op een geheime locatie (tot de pers erachter komt) bij elkaar komen om de gang van zaken in de wereld te bespreken. En volgens de believers ook te sturen. De Bilderberggroep zou gewoon een dekmantel zijn van de gevreesde Illuminati, zoals die de geschiedenis door de eeuwen naar hun hand hebben gezet. In 2004 vond de conferentie plaats in het Italiaanse Stresa. Naast Davignon waren er nog vier Belgen aanwezig: prins Filip, ex-premier Jean-Luc Dehaene, die duidelijk zijn plaats heeft gevonden in de haute finance, Jean-Pierre Hansen, voorzitter van de Frans-Belgische industriereus Suez-Tractebel en Dominique Struye de Swielande, de Belgische ambassadeur bij de NAVO.
Etienne Davignon, geboren in 1932 als zoon van een bekende diplomaat, was tot diep in de jaren ’80 vooral bekend als politicus. Hij schopte het tot kabinetschef van de socialistische minister van Buitenlandse Zaken Paul-Henri Spaak en vice-voorzitter van de Europese Commissie. Pas toen hij het voorzitterschap in 1985 aan zijn neus voorbij zag gaan (ten voordele van Jacques Delors), stortte hij zich voltijds in het zakenleven.
Het aantal functies en mandaten dat de burggraaf uitoefent, is allang niet meer te tellen, en Davignon was in de jaren ’90 als vice-voorzitter van de Generale Maatschappij rechtstreeks betrokken bij de uitverkoop van een aantal bedrijven die tot dan toe beschouwd werden als onmisbare pijlers van de Belgische economie: Bank Brussel Lambert, Generale Bank, Royale Belge, Petrofina, Electrabel, AG, GIB, Tractebel… Terwijl Davignon samen met zijn partner in crime Maurice Lippens toch bij uitstek het oude België vertegenwoordigde, unitair denkend, koningsgezind en fier op het vaderlandse patrimonium.
Belgicistische mastodonten van weleer
Maar wat waren dat eigenlijk voor bedrijven, die Belgicistische mastodonten van weleer? Over Tractebel (nu Suez-Tractebel), geleid door het good old boys netwerk van Jean-Pierre Hanssen, Steve Davignon, Yves Boël, baron Philippe Bodson en baron Paul De Keersmaeker, bracht De Morgen in 2002 een vernietigend dossier uit. Het gas- en elektriciteitsbedrijf zou in Kazachstan zaken gedaan hebben met de Russische maffia èn met de omstreden president Nazarbadjev, door de mensenrechtenorganisatie Human Right Watch onomwonden omschreven als een dictator. Er zou liefst 145 miljoen dollar smeergeld uitbetaald zijn (‘consultancy’) en ook Jean-Luc Dehaene is het contract ooit ter plaatse gaan verdedigen. Vijf jaar na het afsluiten van de overeenkomst werd het project stopgezet. Er was nog geen buis geleverd. Tractebel zou ook de inmiddels verdreven Peruaanse president Fujimori ter wille geweest zijn, en mogelijk ook de regeringen van Oman en Pakistan. Het systeem van de ‘geheime commissies’ was zelfs zo ingeburgerd dat de fiscus er een speciaal regime voor ontwikkeld had: de bedragen werden voor 300% belast. Tractebel kreeg in 2001 een aanslag in de bus van zes miljard, enkel voor die commissies.
En de Generale Maatschappij (samen met Tractebel opgegaan in Suez), meer dan een eeuw lang het kroonjuweel van de Belgische industrie, het financiële machtsbolwerk waar adel en zakenlui de koek zorgvuldig onder elkaar verdeelden? De Société Générale zou in de jaren ’80 het superkanon hebben gefinancierd dat wapeningenieur Gerald Bull voor Saddam Hoessein wilde bouwen, het zogenaamde Project Babylon. Mèt de goedkeuring van Dick Cheney (nu vice-president, toen minister van Defensie onder Bush Senior), Frank Carlucci, Donald Rumsfeld en andere prominente republikeinen. Ook Jonathan Aitken, defensieminister onder Margareth Thatcher, steunde het plan voluit. Thatchers zoon Mark was op dat moment adviseur van het Engelse bedrijf Astra, dat in 1989 het Belgische PRB (Poudres Réunies Belgique) overnam. PRB zou een belangrijke bijdrage leveren aan de productie van het kanon. De Franse graaf Hervé de Carmoy, in die tijd directeur van Société Générale èn een vooraanstaand lid van de Bilderberggroep, leidde de onderhandelingen.
Gerald Bull werd in 1990 vermoord, voor zijn woning in Brussel, wellicht door de Israëlische Mossad. De believers beweren dat ook André Cools het slachtoffer is geworden van dit duistere handeltje. De Luikse PS-leider wilde de Belgisch-Iraakse-Amerikaanse connectie bekend maken en dat zou een aantal ‘hooggeplaatsten’ niet gezind hebben. Cools wist ook dat de Luikse luchthaven Bierset een belangrijke doorvoerhaven was van wapens naar Irak, ondanks het internationale embargo. De twee Tunesische huurmoordenaars van André Cools, intussen beiden veroordeeld tot zware gevangenisstraffen, zouden gerekruteerd zijn in kringen waar later ook Osama Bin Laden gewillige volgelingen zou ronselen.
Etienne Davignon en de Fabrique Nationale
De Generale Maatschappij is altijd een belangrijke aandeelhouder geweest van FN (Fabrique Nationale), de enige Belgische fabriek die in heel de wereld bekendheid geniet en die waarschijnlijk van dichtbij betrokken was bij de bouw van het superkanon. En bij de productie van wapens die soms op dubieuze wijze hun weg vonden naar het buitenland. FN-baas Juan Mendez zou in 1986 vermoord zijn omdat hij valse papieren had afgeleverd.
Etienne Davignon, nu met pensioen, is jaar en dag de baas geweest bij de Generale Maatschappij. Wat wist hij? Wat verzweeg hij? Wat deed hij met die macht? Alleen het antwoord op die vragen zou ons kunnen leren of we Davignon daadwerkelijk de machtigste Belg van de wereld mogen noemen.
Karel Michiels