Armand: hoe als hippie waardig ouder worden
Ben ik te min zong Armand al in 1966, en leverde daarmee de ultieme Nederlandstalige protestsong af. Veertig jaar na mei ’68 is de Hollandse Bob Dylan nog altijd even strijdvaardig (en stoned).
‘Ben ik te min omdat je pa in een grotere kar rijdt dan de mijne?’ Het zinnetje zindert bijna een halve eeuw later nog steeds na. Niet slecht voor een nummer dat eigenlijk maar b-kantje was (van een single, u weet wel, die kleine zwarte vinylschijfjes met een gat in het midden).
Armand: “Wij waren de eerste generatie die doorkreeg dat het hele productieproces eigenlijk niet zoveel voorstelt. Al die modieuze gadgets kun je net zo goed zelf maken, en dat deden wij ook. A la mode de betekent ‘op de manier van’, dus wat lul je dan? Er is gewoon veel te veel overproductie. Op mijn ouwe camper staat Just laugh, this one is paid for. Het materialisme zal in zichzelf verzuipen maar het zal nog lang duren voor de mentaliteit verandert. ‘Geduld is de sleutel tot het paradijs’ zegt de Koran. En ook: ‘Je krijgt de leiders die je verdient.’ Het duurt minstens vijftig jaar voor de mensen iets nieuws aanvaarden.”
“Ik weet wel zeker dat de wereld nu al een betere plaats zou zijn als veel meer mensen zouden blowen. Jammer genoeg moeten soft drugs nog altijd optornen tegen de algemeen geaccepteerde cultuurdrug, alcohol. Het is zoals een oude Turkse vriend van mij altijd zegt: zij drinken, zij ons niet begrijpen. Wij roken, wij hen ook niet begrijpen. Ik ben eigenlijk een soort tolk. Ik sta soms stoned voor een strontzatte zaal en toch weet ik die mensen nog te bereiken. Hoewel ze me pas echt begrijpen als ze clean zijn, als ze geblowd hebben dus, en niet in de olie zijn. Ik heb ooit mijn muzikanten op rantsoen moeten zetten, geen alcohol meer, en toen verwonderden ze zich plots over de wijze woorden die ik sprak. Die jongens hadden mij al honderden keren zien spelen en toch hadden ze nog nooit goed geluisterd naar mijn teksten. Ongelooflijk.”
Het is zoals je in Oude hippie zingt: ‘Ouwe hippie, schaam je. Je hebt je kinderen verraden. De wereld gelaten zoals ie was.’
Armand: “Die tekst is gewoon waar. Mensen die midden in de rat race zitten, komen mij aanmoedigen om vooral door te gaan, om te blijven zeggen wat zij niet kunnen of durven zeggen. En zo zijn er veel mensen. Toen de kinderen kwamen, gingen mijn platen naar de zolder. Op een dag zijn de kinderen weg en komen ze weer naar mij kijken. Ik heb daar een rijmpje over: Nu kom ik ze weer tegen, die lui in hun tweede jeugd.
Dertig jaar gespijbeld, ik ben allerminst verheugd. Alsof ik blij moet wezen met hun burgerlijk gelul van vroeger deed ik het ook zo maar het was maar flauwekul.
Ze komen mij de neus uit. Wat zijn ze uit de tijd.
Het praten over vroeger gewoon een stil verwijt dat ik mij maar niet aanpas.
Maar het is genoeg, ze krijgen hun entree terug en ze kunnen naar de kroeg.”
Wie is het klootjesvolk?
In 1967 bracht Armand de single Wat het klootjesvolk wil weten uit, en introduceerde daarmee een woord dat tot vandaag gebruikt wordt om de gegoede, ignorante burger te omschrijven. “Ik had het woord gehoord in een tv-programma,” zegt Armand, ‘Zo is het toevallig ook nog eens een keer. Daarin werd een dominee gepersifleerd en die verzuchtte op een dag: ‘Mocht ik u eenmaal zijn tot tolk, Christus, welk een klootjesvolk.’ Ik werkte op de telexafdeling van Philips en ik vond dat de meeste mensen daar inderdaad zwaar zaten te klooien. Ik heb die tekst toen op de deur van de lift gehangen.”
"Het nummer Klootjesvolk is nog altijd actueel. Het werd zelfs gekoppeld aan de opkomst van Pim Fortuyn. ‘Eindelijk staat het klootjesvolk op,’ schreef een krant, ‘zoals Armand destijds al voorspeld heeft.’ Lulkoek natuurlijk. Ik hàd het helemaal niet over die mensen. Maar het woord blijft zo wel hangen.”
Herman George Van Loenhout
Geboren in 1946 in Roosendaal, bij de Belgische grens. “Op mooie zondagen reden we naar Scherpenheuvel, Leuven, Tongeren, Sint-Truiden en Luik om frieten te eten en filterkoffies te drinken.”
Leeft samen met Marrit, heeft twee kinderen.
Grootste hit: Ben ik te min (1966)
Andere hits: Wat het klootjesvolk wil weten, Blommen Kinders, Snotneus.
Bijnaam: de Nederlandse Bob Dylan. “De eerste LP’s van Dylan vielen mij wel hartstikke tegen maar toen kwam The times they are a’changing, en dat heeft bij mij iets doen klikken.”
Levensmotto: Love is all you need.
Armand treedt nog altijd op, de komende zomer ook weer op verschillende plaatsen in België. Vorig jaar bracht hij de driedubbele vinylplaat Mooie woorden uit.