Zijn alle mannen polyamoreus?

Polyamoureus: het woord staat niet in de Nederlandse woordenboeken maar we weten allemaal wat het betekent: liefde voor meer dan één vrouw.


Polyamoureuze vrouwen zijn er nauwelijks. Een vrouw die echt van een man houdt, laat al de rest vallen. Alleen onzekere vrouwen en vrouwen die geen grote liefde kennen, kunnen weldadige seks hebben met verschillende mannen. Maar geen romantische relatie. Ze vullen hun hunker naar intimiteit net met verschillende mannen omdat geen van hen er echt aan kan voldoen.
Mannen zijn van nature polyamoureus. Vele mannen kunnen – psychologisch gesproken – met gemak verschillende vrouwen onderhouden en beminnen, op voorwaarde dat ze het hem niet lastig maken natuurlijk, en elkaar niet de ogen uitkrabben.

In een min of meer ideale biogrammatische situatie in de prehistorie, waar iedereen genoeg te eten had, de bezittingen, voor zover die er al waren, evenredig verdeeld werden en er geen significant verschil bestond tussen het aantal beschikbare mannetjes en vrouwtjes, was monogamie waarschijnlijk toch de gemiddelde norm. Waarbij de mannetjes aan de top het voorrecht hadden om de beste vrouwtjes uit te kiezen, en de vrouwtjes gingen voor de beste beschikbare mannetjes.

Als beschermers van de stam liepen de mannen meer risico’s in het leven. Ze kwamen om in uit de hand gelopen stammenoorlogjes en andere gevaarlijke situaties, die ze niet zelden opzochten om hun sociale status te verhogen. De stam kon dus op elk moment een belangrijk deel van de mannelijke reserve verliezen. Dan werd het tijd om polygamie te cultiveren, als reservenorm. De voortplantingsinstinct wint het uiteindelijk van de jaloezie, zelfs bij vrouwen, wat alleen maar zin heeft als de mannen ook bereid zijn om meer dan één vrouw te bezwangeren. Een al te krachtig monogaam instinct, zelfs als er veel vruchtbare vrouwen op overschot waren die om seks stonden te springen, verhinderde dat de stam zich zou voortplanten.
(De Parendans, Jeff Hoeyberghs)









© Vivat.be 2020