Cat fighting, of hoe vrouwen ruzie maken
Catfights in de showbizz (en net zo goed in het gewone leven) laten zien dat vrouwen gemeen uit de hoek kunnen komen. Ze maken duidelijk anders ruzie dan mannen, en de vete sleept soms jaren aan. Ilse De Meulemeester en Phaedra Hoste kunnen ervan meespreken.
Phaedra zou het hebben gedaan met Ilses partner Glenn. Die twee hebben dat eerst ontkend, maar daarna lekte uit dat er toch 'iets' geweest was en intussen maken de ex-minnaars zelfs ruzie via de media over hoe serieus hun affaire precies is geweest. Kortom, niemand weet het fijne van de zaak. Geen enkele partij komt uit voor wat er écht is gebeurd en de dames in kwestie zijn verwikkeld in een catfight met als inzet... niet Glenn, maar hun reputatie.
Om het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke psychologie goed te begrijpen moeten we miljoenen jaren terug in de evolutie. Toen ontwikkelden we onze gave om op redelijke wijze met onze dierlijke instincten om te gaan. We leefden toen in stamverband met een strikt gescheiden rolpatroon. De vrouwen deden het dagelijks werk en de mannen zorgden ervoor dat de vrouwen dat op een rustige manier konden doen zonder door vijandige mannen lastiggevallen te worden.
Ruilhandel
In ruil voor het beschermen van de wijfjes hoefden de mannen niet anders te doen dan wat hun hartje begeerde. Bovendien zorgden de vrouwen dat de mannen seksueel aan hun trekken kwamen en dat het eten op tijd klaar stond. Ook de zorg voor het nageslacht namen ze er graag bij.
De mannen beseften maar al te goed dat ruzie maken hen het leven kon kosten. Ze dachten twee keer na alvorens gevaarlijke onzin uit te kramen. Bij vrouwen lag dat anders. Het concept doden bleef bij hen beperkt tot het slachten van kip of konijn. Scherp had voor vrouwen niets te maken met bijl of mes. Blootgevuist trokken ze hoogstens wat vervaarlijk krijsend aan mekaars haren tot een sterke man zich geroepen voelde om eventjes overtuigend tussenbeide te komen. Kordaat maakte die dan een einde aan het dispuut, desnoods met zijn speer bedreigend in de aanslag.
Mannen vriendschap, vrouwen concurrentie
Nog een verschil was dat mannen moesten samenwerken om de vijand te verslaan. Bij vrouwen gold het tegenovergestelde. Je was de sterkste als je het sterkste mannetje aan de haak wist te slaan voor de voortplanting. Met andere woorden: waar mannen instinctieve vrienden en bondgenoten zijn, zijn vrouwen mekaars concurrenten en fundamenteel vijanden.
Branden of verzuipen
Vrouwen hebben dus geen enkele instinctieve rem op hun tong. Ze liegen en intrigeren, slingeren valse verwijten in het rond en insinueren dat het een lieve lust is. In onze verwijfde samenleving worden vrouwen niet langer gecorrigeerd voor dit antisociale gedrag. Waar ze slechts enkele eeuwen geleden nog op de brandstapel gingen of aan de molensteen in de diepte verdwenen, worden deze bloedtergende vrouwen nu opgehemeld als partijvoorzitters, politieke boegbeelden of supersterren. Voor hen zijn leugens en intrige niet alleen toelaatbaar, het is de norm. Elke man of vrouw die hiertegen iets in te brengen heeft wordt als onverdraagzaam, macho of “niet meer van deze wereld” naar de verdoemenis verwezen.
Mannen die dezelfde ontwaarding aanhouden worden er tegenwoordig zelfs sociaal voor beloond. Als, bijvoorbeeld, onze premier tijdens een ludiek ochtendprogramma op de radio overstuur de hoorn afgooit, lijkt het helemaal alsof hij lijdt aan een wat moeilijke menstruatie. Tot daar aan toe. Maar vervolgens komt hij pas de dag daarop beweren dat het te wijten was aan een technisch probleem met de telecomverbinding. Hij had immers geen tijd had om terug te bellen of de hoorn opnieuw op te nemen want hij was veel te druk in gesprek met.... een vrouw!!! Nog geen generatie geleden zou hij hiervoor met hoongelag in de pek en veren zijn afgevoerd. Niet zo in dit bizarre tijdperk waarin het voor mannen de mode wordt om BH’s te dragen en de schoonheidsspecialiste plat te lopen.
Eenzame sukkels
Phaedra en Ilse gaan helemaal af op de ladder van het respect dat zij denken te verdedigen. Als het echte mannen waren, hadden ze gewoon gezegd waarop het stond, zonder alle intriges van dien. Waarom geven ze niet toe dat de afwezigheid van een trouwe man hun leven instinctief ondersteboven zet? En dat alles wat ze doen eigenlijk slechts een compensatie is voor het feit dat ze geen echte vrouw kunnen zijn, zoals dat miljoenen jaren het geval was? Ook zij hunkeren naar de zorg voor het eten en de kinderen. Ook zij willen eigenlijk niet liever dan het huis aangenaam maken voor het mansvolk. Immers dan pas kunnen ze mekaar ongestraft in de haren vliegen. Al ware het maar om de aandacht te krijgen van die stoere mannen, die anders alleen maar de godganse dag zouden liggen te filosoferen, enkel met elkaar, uiteraard. (Jeff Hoeyberghs)