In het spoor van Hercules 4
Het Vierde Werk van Hercules: maak komaf met het Everzwijn van Erymanthos.
Dit lijkt wel Oostenrijk. Het regent pijpenstelen, er hangt een dik wolkendek over de vallei, en daar staat zowaar een wegwijzer naar een skigebied. Skiën in Griekenland? Straks gaan ze hier nog de Olympische winterspelen organiseren.
We zitten al meer dan twee uur in de auto. Het is van vanmorgen geleden dat we de zon nog gezien hebben, deftige logies zijn we nog nergens tegengekomen, het vakantiegevoel vervaagt. Wat doen we hier, in het Griekse hooggebergte, met dit weer? We wilden eens een ander gezicht van het land zien, even weg van de kust en de oude stenen, een paar authentieke bergdorpjes bezoeken. Uiteindelijk stranden we in Dimitsana, ontmoedigd door de aanhoudende regen, de invallende duisternis en geen uitzicht op beterschap. ‘Dimitsana heeft een grote rol gespeeld in de revolutie van 1821,’ lees ik in de gids. ‘In de vele molens werd het nodige buskruit geproduceerd om de Turkse garnizoenen aan te vallen.’ Ik zal het onthouden.
Het dorpje heeft wel iets maar ziet er vandaag zo hopeloos troosteloos uit. Taverna's gesloten, geen wijdse vergezichten, geen kat op straat. We trekken ons terug op de kamer van een peperduur hotel, het enige hotel. Een Griekse weerman laat zien dat het in Athene 25 graden is, en er verschijnt een zonnetje in beeld. Ik kijk door de gesloten terrasdeur naar buiten, waar achter de wolken de uitlopers van het Erymanthosgebergte verscholen moeten liggen. Daar moet ooit een gigantisch everzwijn geleefd hebben, met echte slagtanden, de vierde prooi van Hercules. Onze held rekende en passant ook nog af met een paar centauren (half man, half paard) maar dat was alleen omdat ze hem geen glas wijn hadden gegund.
Genoeg monsters en mythische verschijningen nu. Tijd voor het echte werk, in Olympia.