Suiker: de zwaarste drug?
Eigenlijk hebben we helemaal geen suiker nodig om te overleven. Suiker voegt absoluut niets toe aan ons voedingspatroon en werd tot in de zeventiende eeuw haast uitsluitend gebruikt om medicijnen te zoeten. En toch kan je verschrikkelijk verslaafd geraken aan suiker.
We zijn allemaal een beetje verslaafd aan suiker. Probeer u maar eens voor te stellen hoe het leven zou smaken zonder suiker of kunstmatige zoetstoffen, zonder die korte kicks de hele dag door. Als ze hun stuff moeten ontberen, gedragen suikerverslaafden zich trouwens al net zo onbeheerst en onredelijk als echte junkies.
Ook de herkomst van suiker vertoont gelijkenissen met de drugwereld. Het waren de zwarte slaven die onze drugs en masse moesten produceren, op de Caribische plantages. Het was zelfs ten behoeve van de suikerproductie dat de slavernij geïnstitutionaliseerd werd. Zo bont hebben de dealers van coke of heroïne het in elk geval nooit gemaakt.
Geraffineerde suiker, zoals die verkregen wordt uit suikerriet en suikerbiet, is ontdaan van alle vitaminen en mineralen. Wat overblijft, zijn zuivere koolhydraten waar het lichaam geen enkele behoefte aan heeft. Integendeel: ze hopen zich op tot toxische zuren, die schadelijk inwerken op de hersens en het zenuwstelsel, en tot abnormale suikers, die de rode bloedcellen in ademnood brengen. Op de lange termijn maakt een overschot aan suiker je dom en lui. De maag verwordt tot een gistmachine. Dat is geen samenzweringstheorie maar wetenschappelijk bewezen, in 1957 al. (Bron: Dr. Martin, William Coda, "When is a Food a Food-and When a Poison?" Michigan Organic News) De pioniers van de orthomoleculaire psychiatrie (geesteszorg op basis van biologische processen) vermoeden zelfs dat mentale en emotionele problemen hun oorsprong vinden in onze afhankelijkheid van suiker.
Toch maar liever een zoetmiddel dan? (Karel Michiels)