X-Files van de Geschiedenis 29: van de Merovingers tot de Habsburgers

Het zou een prachtig scenario zijn, The Return of Indiana Jones, niet langer op zoek naar de ark des verbonds maar naar de afstammelingen van Jezus. Of naar de Priorij van Sion, die zich nog altijd actief zou bekommeren om het heil van de mensheid en de zoektocht naar mogelijke nazaten van de heilige familie onverminderd zou voortzetten.


Aflevering 1
Aflevering 30

Die afstammelingen van Jezus zou Indiana Jones misschien kunnen tegenkomen in Canada, waar naar verluidt nog een rechtstreekse erfgenaam zou rondlopen van de Bourbons, de laatste Franse koninklijke familie. Het huis Bourbon regeerde in de achttiende eeuw over Frankrijk, Spanje, Napels en Parma, en was door uithuwelijking ook verwant met het Nederlandse koningshuis en tal van andere hoven, graafschappen en hertogdommen. Het heilige bloed van Jezus Christus en Maria-Magdalena zou dus wel eens over heel Europa verspreid kunnen zijn, want de Bourbons (1589-1792) kwamen na het huis Valois (1328-1589), die na het huis Capet kwamen (987-1328), die afstamden van de Karolingers.

Waarmee de cirkel van dit familieverhaal rond is. Een fictief verhaal voor alle duidelijkheid, waar ook nog enkele duistere kantjes aan zitten. De zogenaamde authentieke documenten waar de auteurs van Holy Blood, Holy Grail en The Da Vinci Code zich op beroepen om hun beweringen over de Priorij van Sion en de gezegende bloedlijn te staven, zijn waarschijnlijk gefabriceerd door de notoire oplichter Pierre Plantard, een man met rechtse sympathieën, tijdens de Tweede Wereldoorlog zelfs uitgesproken antisemitisch. Die nota bene zichzelf uitriep tot de ene rechtmatige afstammeling van de Merovingers.
Met dat soort claims heeft de Leuvense professor Guido Cassiman begin 20ste definitief komaf gemaakt. DNA-onderzoek van het hart van Lodewijk XVII, de laatste Franse koning, heeft uitgewezen dat hij en niemand anders de allerlaatste afstammeling was van de Bourbons.
Alsof wij al die verzinsels ooit zouden geloven. 

Doe mij maar een Habsburger
 
Geen geslacht dat langer over grote delen van Europa heeft geheerst dan de Habsburgers. Genoemd naar de burcht Habsburg in het Zwitserse kanton Aargau breidden de plaatselijke vorsten hun macht vanaf 1020 geleidelijk uit over heel Zwitserland en Oostenrijk. In de vijftiende eeuw erfde het huis Bourgondië en de Nederlanden, later ook Spanje, Napels, Sicilië, Bohemen en Hongarije. De Spaanse Habsburgers (in mannelijke lijn) bleven aan de macht tot 1700, de Oostenrijkse tak stierf uit in 1740. Gelukkig was er nog Maria-Theresia, die de familie door haar huwelijk met Frans I van Lotharingen verzekerde van een verlengd verblijf aan de koninklijke en keizerlijke hoven van Europa. Tot 1914, toen de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie definitief ten onder ging in de Eerste Wereldoorlog. Het was trouwens een Habsburgse troonpretendent die in Sarajewo (Bosnië) vermoord werd, de directe aanleiding van de oorlog.

Terugkeer naar het Heilige Roomse Rijk

Vandaag zitten er alleen nog Habsburgers op de tronen van Liechtenstein en Luxemburg. Maar de bekendste Habsburger van de twintigste eeuw was zonder twijfel Otto von Habsburg, Christ, Kaiser, Europäer, zoals hij zichzelf omschreef, de oudste zoon van keizer Karel van Oostenrijk. Die heeft zijn functie als staatshoofd destijds, na de dood van Franz-Joseph I (de man van Sissi) in 1916, niet opgenomen, maar dat zou kroonprins Otto er niet van weerhouden om tot in 1961 koninklijke en zelfs keizerlijke aspiraties te blijven koesteren. Toen moest hij ze wel opbergen als hij zijn vaderland nog ooit zou willenbetreden.

Door zijn verzet tegen Hitler en een intensieve samenwerking met de Amerikanen hoopte Otto von Habsburg na de Tweede Wereldoorlog een triomfantelijke comeback te kunnen maken in Oostenrijk, hoe klein het land intussen ook geworden was. Maar in een republiek is geen plaats voor een monarch. Otto mocht alleen nog naar die Heimat terugkeren als hij definitief zou verzaken aan de troon. Geen sprake van, zei de zoon van de keizer, die zich als ‘balling’ een heel nieuw doel voor ogen stelde: de uitbouw van een rechtskatholiek, anticommunistisch Europees machtsblok. Naast de onvermijdelijke persoonlijke verrijking natuurlijk. De Habsburgers behoren tot de belangrijkste bankiersfamilies van de wereld.

Otto steunt openlijk de reactionaire, parachristelijke beweging Opus Dei en was jarenlang vriend aan huis bij de Spaanse dictator Franco en diens Portugese collega Salazar. In Duitsland heulde hij samen met wijlen Franz-Joseph Strauss, leider van de Beierse CSU, de machtigste vleugel van de Duitse christen-democraten. Die heeft hem in 1979 ook naar het Europese parlement geloodst, waar Otto twintig jaar lang de rechtervleugel van de Europese Volkspartij (in Vlaanderen CD&V) vertegenwoordigde. Toen hij in ’99 afscheid nam van de politiek benoemde hij zijn oudste zoon Karl tot rechtmatige opvolger en de man werd prompt ook verkozen tot Europees parlementslid, zij het door de Oostenrijkers zelf. Karl maakt geen enkele aanspraak op de troon maar volgt wel de droom van zijn vader: de restauratie van een heilig rooms rijk, een sterk Europa dat steunt op de traditionele christelijke waarden. Daartoe is in 1922 zelfs een denktank opgericht, de Pan-Europese Unie, waarvan Otto von Habsburg tot vandaag de voorzitter is. Rechtse politici, edellieden en ondernemers praten er over de toekomst van Europa, of toch de toekomst zoals zij die graag zouden zien. Het voorzitterschap van de selecte Orde van het Gulden Vlies heeft Otto intussen overgedragen aan zijn zoon. Wat daar bedisseld wordt, is niet geheel duidelijk, maar alleen de hoogste adellijke en vorstelijke kringen hebben toegang tot de Orde.
Zouden zij misschien iets afweten van die geheime bloedlijn?

De Belgische connectie

Koning Albert I is ook ridder in de Orde van het Gulden Vlies. Select gezelschap, we zegden het al. De invloed van Opus Dei op het paleis is een publiek geheim. Maar de mooiste band tussen Habsburgers en Saksen-Coburgers is natuurlijk het huwelijk van aartshertog Lorenz met prinses Astrid. Zo krijgt onze koninklijke familie toch ook een beetje keizerlijk bloed toegediend.
Hoewel dat geenszins een primeur is. Prinses Charlotte, dochter van koning Leopold I, trouwde met Maximiliaan van Habsburg en werd zo keizerin van Mexico. Leopold II ‘koos’ voor Marie-Henriette, dochter van de Oostenrijkse aartshertog Jozef. Prinses Stefanie, dochter van Leopold II, belandde bij de Habsburger Rudolf. Prinses Josephine-Charlotte, dochter van Leopold III en zuster van Boudewijn, is in 1953 gehuwd met de Habsburgse groothertog Johan van Bourbon-Parma, tevens groothertog van Luxemburg.
De Habsburgers komen zelfs naar hier om te trouwen. Herinner u de plechtigheid in 1999 in de Gentse Sint-Michielskerk, toen de Oostenrijkse aartshertogin Catharina er in het huwelijk trad met graaf Massimiliano Secco di Arigona.
En zeg nu nog dat wij geen macht en aanzien hebben in Europa.









© Vivat.be 2020