Gedichtendag 2010

In Nederland en Vlaanderen viert men op 28 januari voor de elfde keer de (natuurlijk niet officiële) feestdag ‘gedichtendag’. In kranten, op tv en radio en zelfs op het internet is het die dag al poëzie wat de klok slaat. 

 


Ieder jaar op de laatste donderdag van januari zetten Stichting Poetry International Rotterdam en Stichting Lezen Vlaanderen de poëzie in het zonnetje. Meer dan 400 Vlaamse en Nederlandse scholen, bibliotheken, culturele instellingen en bedrijven staan die dag in het teken van gedichten. 

Het thema voor dit jaar is ‘Over de Grens’. Dichters overschrijden continu grenzen in tijd en ruimte en beïnvloeden mekaar. Door een relatie aan te gaan met andere kunstvormen overschrijdt de dichter ook de grenzen van de dichtkunst. Tenslotte wordt de vraag gesteld, of we de poëzie wel grenzen mogen opleggen. Moeten we vorm, inhoud, stijl of presentatie binnen bepaalde grenzen houden, of de boel gewoon zijn gang laten gaan?

 

 

De Friese dichter Tsjêbbe Hettinga presenteert op de vooravond van Gedichtendag de ‘Gedichtendagbundel’. De dag zelf worden er prijzen uitgereikt voor de drie beste gedichten van het afgelopen jaar. De jury kreeg achtennegentig bundels voorgelegd ter jurering, en vond de selectie van de drie beste gedichten geen gemakkelijke opdracht.  "Er was zoveel, om te beginnen. Er was zoveel verscheidenheid, en vooral ook, zoveel kwaliteit. Dit alles te mogen lezen was een geschenk, maar de jury ervoer het toch ook als een lichte kwelling er slechts drie te mogen uitverkiezen. Er waren bovendien bundels waar niet uit kón worden gekozen, omdat de jury meende dat de gedichten erin een onlosmakelijk geheel vormden. Dit gold voor bijvoorbeeld ‘Stof dat als een meisje’ van Toon Tellegen en ‘De slalom soft’ van Paul Bogaert." Zo vertelt jurylid Annemiek Neefjes. 

28 januari 2010, gedichtendag overal in België en Nederland. In het Huis van de Poëzie in Utrecht worden de drie beste gedichten van het jaar verkozen, en lezen de winnaars voor uit eigen werk:

http://www.huisvandepoezie.nl/2010/

 

Ellen Wielandt

 

 









© Vivat.be 2020